Atomy i cząsteczki

ATOM - najmniejsza część pierwiastka zachowująca jego właściwości chemiczne.

PIERWIASTEK - zbiór atomów mających taką samą liczbę protonów w jądrze.

Pierwiastki możemy podzielić ze względu na stan skupienia na stałe (np. siarka, złoto, miedź), ciekłe (brom i rtęć) oraz gazowe (np. wodór, tlen, azot, fluor). Ze względu na właściwości fizyczne pierwiastki dzielimy na metale i niemetale.

METALE - ciała stałe (z wyjątkiem rtęci) o barwie srebrzystoszarej (z wyjątkiem miedzi i złota) z połyskiem metalicznym. Dobre przewodniki ciepła i elektryczności.

NIEMETALE - pierwiastki, które nie mają cech metalicznych. Mają różny stan skupienia (np. brom - ciecz, chlor - gaz, fosfor - ciało stałe) oraz różną barwę (np.węgiel - czarny, siarka - żółta). Są złymi przewodnikami ciepła (wyjątek węgiel) oraz elektryczności (wyjątek grafit).

SYMBOL PIERWIASTKA - jedno- lub dwuliterowy skrót pochodzący od nazwy pierwiastka w języku łacińskim lub greckim, np.

- wodór (hydrogenium) - H

- fosfor (phosphoros) - P

- krzem (silicum) - Si

Symbol pierwiastka oznacza w „języku chemicznym” jeden atom, np. Fe - 1 atom żelaza, Br - 1 atom bromu. Chcąc zapisać większą liczbę atomów danego pierwiastka wpisujemy przed jego symbolem odpowiednią cyfrę, np. trzy atomy węgla - 3 C, 10 atomów chloru - 10 Cl.

Atomy tego samego pierwiastka mogą łączyć się ze sobą tworząc cząsteczki homoatomowe. Liczbę atomów wchodzących w skład cząsteczki zapisujemy z prawej strony symbolu pierwiastka, np. O₂ - jedna dwuatomowa cząsteczka tlenu, S₈ - jedna ośmioatomowa cząsteczka siarki. Chcąc zapisać większą liczbę cząsteczek wstawiamy dodatkowo odpowiednią cyfrę z lewej strony, np. 4H₂ - cztery dwuatomowe cząsteczki wodoru, 8N₂ - osiem dwuatomowych cząsteczek azotu.